Dé beste, of hét beste

Los-vast werkverband roept op tot competitie, maar een mogelijke match tussen werkzoekenden en het groeiende aanbod van werk & opdrachten moet je niet zo zien.

Vroeger had je bedrijven en organisaties met werknemers met een vast contract. Dat was duidelijkheid en het gaf zekerheid en stabiliteit. Vandaag de dag is dat anders. Niet voor niets was en is het onderwerp in de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen en de onderhandelingen. Raaak Personeel zette helder op een rij wat welke partij wil.

 

Met Rumspringa heb ik ook te maken met deze verandering rond werkzekerheid. Maar kijk er mogelijk anders naar. In de jacht naar opdrachten en (tijdelijke) banen ontstaat een ratrace waarbij je streeft beter te zijn dan een ander. Maar ook belangrijker. En meer waardevol. Het gaat er om wie er de beste is. Dan moét je wel gekozen worden.

 

Ik zie dit als een ouderwetse manier van denken. Vergelijkbaar met het kiezen van een team in de gymles vroeger op school. Ondenkbaar dat dit nu nog gebeurt. De beste eerst, de zwakken bleven het langste aan de kant staan. Natuurlijk: als ondernemer moet je je zaakjes goed op orde hebben. Inderdaad: het gaat om kwaliteit. Maar vraagt deze tijd van snelheid, wisselende contacten, verschillende samenstellingen, los werk en veranderende uitdagingen ook niet om een stabiel aanbod?

 

Gaat het om de vraag wie 'dé beste' is of wat 'hét beste' is? Ik pleit voor het laatste.

 

In plaats van competitie: samenwerken. Van beter dan naar: gelijkwaardig als. Van een hiërarchie naar respectvol afstemmen en aanspreken. Van functies naar rollen. Omdat leeftijd, ervaring of wat voor ouderwetse argumenten niet meer de doorslag geeft. Het gaat om expertise. Gelukkig zijn er de coöperaties.

 

Wat ik doe is echt nog geen voorbeeld. Maar ik begin nog maar net. Ik collaboreer al wel met andere (kleine) ondernemers. Met ZZP'ers. Omdat samenwerken loont. Hét beste is dan accepteren dat iedereen weer ergens anders in uitblinkt.

 

Ik laat mijn inspireren door de soms wat op het eerste oog gekke Amish (daarom ook 'Rumspringa'). Zij bouwen, als de tijd er rijp voor is, in één dag een huis voor een lid van de gemeenschap. Dat lukt niet omdat iedere vrijwilliger timmerman is, het lukt omdat men respecteert dat iedereen ergens goed in is en samen je in staat bent tot verrassende resultaten.

 

Met Rumspringa zet ik in op lokaal, klein en positief. Op vertrouwen op expertise en kwaliteit. Vertrouwen in de zin van: helpen maar ook kunnen loslaten. Omdat je niet altijd dé beste kan zijn. De wereld ziet er morgen weer heel anders uit.

Reactie schrijven

Commentaren: 0